■ در سکوت دلنشین نیمه شب بخش عمومی

از زنده‌یاد فریدون مشیری ...


سپاس.

متاسفانه بیت های دوم شعر ارسال نشده که مجددا متن کامل شعر ارسال خواهد شد

در سکوت دلنشین نیمه شب

می گذشتیم از میان کوچه ها

راز گویان،هر دو غمگین،هر دو شاد

هر دو بودیم از همه عالم جدا

تکیه بر بازوی من می داد گرم

شعله ور از سوز خواهش ها تنش

لرزشی بر جان من می ریخت نرم

ناز آن بازو به بازو رفتنش!

در نگاهش،با همه پرهیز و شرم

برق می زد آرزوئی دلنشین

در دل من با همه افسردگی

موج می زد اشتیاقی آتشین

زیر نور ماه دور از چشم غیر

چشم ها بر یکدیگر می دوختیم

هر نفس صد راز می گفتیم و باز

در تب نا گفته ها می سوختیم

نسترن ها از سر دیوارها

سر کشیدند از صدای پای ما

ماه می پائیدمان از روی بام

عشق می جوشید در رگهای ما

سایه هامان،مهربانتر،بیدریغ

یکدیگر را تنگ در بر داشتند

تا میان کوچه ای با صد ملال

دست از آغوش هم بر داشتند

باز هنگام جدائی در رسید

سینه ها لرزان شد و دل ها شکست

خنده ها در لرزش لب ها گریخت

اشک ها بر روی رویاها نشست

چشم جان من به ناکامی گریست

برق اشکی در نگاه او دوید

نسترن ها سر بزیر انداختند

ماه را ابری بکام خود کشید

تشنه ،تنها،خسته جان،آشفته حال

در دل شب می سپردم راه خویش

تا بگریم در غمش دیوانه وار

خلوتی می خواستم دلخواه خویش

ممنون جناب مطلع،گاهی وقتها لابلای کارها یه شعر چقدر به دل میشینه

ممنون از آقای مهندس مدرس نیا به خاطر تکمیل و ویرایش شعر